Wspinaczka to jedyny sport, który uprawiam w miarę regularnie. Zaznaczam, w miarę regularnie! Wspinaczka w dużej mierze zbliżyła nas z Maćkiem. Niezależnie przed naszym poznaniem już się wspinaliśmy. Dziś jesteśmy dla siebie partnerami wspinaczkowymi i jest to układ idealny. W Warszawie chodzimy powspinać się na Makak, ale kiedy tylko robi się cieplej, ciągnie nas w skałki, na Jurę. Bardzo różnie udaje nam się wybrać, w zeszłym roku dotarliśmy dopiero w październiku, kiedy skały były już zimne, a nad głowami wisiało widmo deszczu. Na szczęście pogoda się nad nami zlitowała i dała się powspinać przez jeden dzień. W tym roku sezon rozpoczęliśmy w kwietniu i mam nadzieję, że to dobra oznaka tego, że w tym roku na Jurze pojawimy się więcej razy niż w poprzednim.
Nie jesteśmy świetnymi wspinaczami, ale mamy ze wspinania niesamowitą przyjemność. Czy to wspinanie na ściance, czy w skałach to ważne jest dla nas pokonywanie własnych słabości i ten moment, kiedy mówisz sobie kurde, no nie da się! i nagle zrobisz jeden mały ruch i okazuje się, że jednak da się, ze trzeba na ścianie pomyśleć i zawziąć się. Wspinanie to z pewnością kuźnia charakteru, sportowej zawziętości i nie poddawania się przy pierwszej lepszej trudności. Mam nadzieję, że wspinanie w skałkach przerodzi się kiedyś we wspinanie w górach. Trzymajcie za nas kciuki!
Ścianka wspinaczkowa daje dużo frajdy i możliwość wspinania się cały rok. To tu można ćwiczyć technikę i stawać się coraz lepszym. Największym plusem jest bez wątpienia to, że na ściankę można pójść zawsze i nie trzeba robić w tym celu większej wyprawy. Na ściance nie trzeba też znać technik linowych, a nauka asekuracji nie jest wymagająca. Jednak to właśnie wspinanie w skałkach to jest naprawdę coś. Tu nie masz wyznaczonej kolorami drogi, tu musisz sam szukać chwytów, kombinować. Oczywiście na ściance też nie wszystko jest proste i oczywiste, tam też trzeba pogłówkować, namęczyć się, ale to właśnie na Jurze czuje się ducha eksploracji. Co z tego, że drogi te przeszło wcześniej tysiące ludzi. W momencie, kiedy staję pod ścianą liczę się tylko ja, ona i moje słabości. Liczy się moja silna wola.
Oczywiście nie tylko podejście do tematu wspinania się liczy. Oprócz silnej woli potrzebne jest wysportowane ciało, technika. Podczas wspinania dowiadujemy się o istnieniu takich mięśni, o których nigdy nie miało się pojęcia. Weryfikuje się nagle swoje podejście na co dzień do sportu i wypomina sobie każdy dzień, kiedy zamiast biegania wybrało się film i chipsy. Wspinanie to też technika, o której się często zapomina, kiedy dochodzi strach odpadnięcia od ściany. To też techniki linowe, które trzeba opanować, kiedy chce się działać w skałach samemu (Maciek jest w tym mistrzem, a ja dopiero raczkuję). Pamiętajcie, że wspinanie to sport często niebezpieczny i trzeba robić wszystko, aby minimalizować niebezpieczeństwo – przede wszystkim nauczyć się prawidłowej asekuracji. Nie jedźcie w skałki bez uprzedniego przygotowania się i nauki (możecie wybrać się na kurs wspinaczkowy) lub jedźcie z osobą doświadczoną.
Już po raz drugi wybraliśmy się na Jurę na jednodniowe wspinanie. Jest to fajna opcja dla zabieganych lub niechcących wydawać kupy pieniędzy. Na Jurze wspinaliśmy się do tej pory w Podlesicach na Górze Zborów i w Podzamczu na Górze Birów. Jura Krakowsko-Częstochowska to prawdziwy raj dla wspinaczy, skałki są tu na każdym kroku, większość przygotowana do wspinania. Dla osób mieszkających bliżej Wrocławia mekką są Sokoliki i Lądek Zdrój. Jeśli nie chcesz się wspinać, wpadnij w jedno z tych miejsc, żeby poobserwować wspinaczy, niektórzy robią rzeczy ponadludzkie i nieprawdopodobne, które zawsze robią duże wrażenie!
